Os insectos comestibles proceden de granxas fábrica quecontrolan os requisitos de seguridade e calidade, como en calqueraoutro tipo de gandaría, e non adoitan empregarse hormonas,antibióticos nin produtos químicos, excepto paradesinfectar a contorna de produción entre lotes de insectos.A súa delicada cría en catividade esixe unha alimentación baseadaen froita, carne, pan duro e mesmo restos orgánicos comoa pel procedente de fábricas de coiro. Tamén debe aplicarseun minucioso control da temperatura, o osíxeno e a luz,que axuda a previr a aparición e transmisión de enfermidadesinfecciosas nalgunhas especies. A continuación veremos como son as granxas fábrica de insectos comestibles e que nutrientes achegan estes novos alimentos.
Unha das maiores instalacións de Europa atópase
en Francia. En Dole, preto de Dijon, a empresa Ynsect posúe
un dos maiores centros de produción de insectos do
mundo, centrado na cría e o procesado a gran escala da
larva do verme da fariña -moi común como alimento
vivo para mascotas e cebo de pesca-. A produción alcanzou
as 400 toneladas en 2017, e úsase para elaborar a fariña
dos alimentos para atletas e penso para a acuicultura e a
alimentación de animais domésticos. Este proxecto destaca,
ademais, por reutilizar residuos orgánicos (restos de comida),
aproveitando que os insectos teñen o sistema de encimas
perfecto para “bioconvertir” eses materiais en proteínas.
Na Comunidade Valenciana localizamos un dos
poucos exemplos de produción de insectos en España: Bioflytech,
unha spin off da Universidade de Alacante que alberga
a maior granxa de moscas do mundo e que é capaz de producir
dous millóns de ovos ao día con destino á polinización
de hortos e invernadoiros.
No noso país tamén se atopan iniciativas para
elaborar e comercializar produtos alimentarios a base de insectos,
en formas sofisticadas como a dos aperitivos de escaravellos
ou de barritas enerxéticas para deportistas elaboradas
con fariña de grilo. “A mellor maneira de introducir os
insectos no consumo, nun formato onde non se aprecia o
insecto pero si o seu valor nutricional, adoita ser en barras con sabores
engadidos. É unha maneira excelente para que a xente o
probe sen causar rexeitamento”, explica Alberto Mais, director
de operacións da firma alacantina Insectfit, a primeira
empresa en España que combina insectos e fitness. Debido
ao seu contido proteínico, de momento o mercado estase
dirixindo sobre todo aos deportistas, aínda que non sería
estraño que o público obxectivo ampliásese no futuro. Quen sabe
se algún día acabaremos coñecendo a tapa de formigas.
Que nutrientes nos achega cada insecto
O achegue nutricional dos
insectos comestibles é moi
diverso, debido á gran cantidade
e variabilidade de especies.
A maioría proporciona a
suficiente enerxía e proteínas
necesarias para a dieta humana,
ademais de cumprir cos
requisitos de aminoácidos.
Con alto contido de ácidos
grasos monoinsaturados
e poliinsaturados, estes
seres diminutos son ricos
en oligoelementos (cobre,
ferro, magnesio, manganeso,
fósforo, selenio e zinc), así
como vitaminas (riboflavina,
acedo pantoténico, biotina
e acedo fólico).
- Os saltamontes conteñen
máis do 70 % de proteína por
cada 100 g, o pito ao redor
do 27 %. - 100 g de vermes de fariña
ofrecen 24 g de proteína,
mentres que o salmón do
Atlántico só contén 20 por
cada 100 g. Ademais, teñen a
mesma fibra que as salchichas
vexetais (2,8 g en cada 100). - As orugas de Mopane
inclúen 31 mg de ferro por
cada 100 g, mentres que
a carne de vaca contén
unicamente 6 mg. - As termitas teñen o mesmo
nivel de proteína crúa que
o leite enteiro (ao redor de
16 g por cada 100 de
produto). - Os grilos teñen dúas veces
máis calcio que o leite; tres
veces máis ferro que as
espinacas; e o mesmo nivel de
omega 3 que o salmón. 100 g
deste insecto conteñen 374
mg de potasio, apenas 11 mg menos que
un plátano. E aí non acaban
os seus beneficios: presentan a
mesma cantidade de proteína
que dous ovos grandes, e máis
da metade das necesarias
diariamente para un adulto de
70 quilos. - As larvas de verme rei
teñen a mesma fibra que a
coliflor (2,9 g por cada 100 de
produto). - As moscas de outono ou da
cara, no seu estado de crisálidas,
contan coa mesma proteína crúa
que o pito (19,2 g en 100
gramos de produto). - A mosca da froita ten o
mesmo nivel de proteínas que
os garavanzos (19,4 g de 100). - As larvas de mosca soldado
negra posúen a mesma fibra
que os brotes de soia en
conserva (2,4 g de 100). - As cascudas teñen a
mesma proteína que a carne
de porco (20,1 g de 100).
Para acceder a máis contidos, consulta a revista impresa.
